نقدی بر نمایشگاه آثار فرهاد عزیزی با عنوان تلفیق عکس و پلیت چاپ افست
نمایشگاه عکس آقای فرهاد عزیزی در حوزه هنری برگزار شد. نمایشگاهی که با 23 عکس در ابعادی کوچکتر از یک متر مربع به روی دیوار رفت. فضای نمایشگاه را اصلا نپسندیم. فضایی با کف سنگی مشکی، نور زرد رنگ و سقفی کوتاه که با وجود دیوارهای شیشه ای باز هم دلگیر و گرفته بود. رفت و آمد افراد و کارکنان حوزه هنری که چون نقاطی مشکی در ورای دیوارهای شیشه ای صورت می گرفت، تمرکز را از آدمی می ربود. تمرکزی که شاید یکی از نیازهای هر بازدید کننده ای باشد و یکی از اصولی که در هر نمایشگاه عکسی نباید خدشه ای بر آن وارد شود.
عکسها بر روی پلیت یا صفحات نازک فلزی بصورت افست چاپ شده بودند. به گونه ای که سیاه و سفید بودن عکس ها و یا کم رنگ و لعاب بودن بودن آنها بیشتر حس و حال نقاشی را میداد تا عکس! موسیقی بسیار کم نوایی به گوش می رسید. عکاس از مکان های تاریخی و طبیعی ای عکاسی کرده بود که متاسفانه هیچ کدام از عکس ها شامل برگه ای که عنوان و مکان عکسبرداری در آن درج شود، نبودند! تنها برگه لیست قیمت ها بود که به چشم می خورد. قیمت هایی که برای فروش عکس ها انتخاب شده بود به نسبت معقول می رسید و مناسب بود. تنها عکسی که از نمایشگاه در خاطرم ماند عکسی از جبهه جنوبی قله دماوند بود. آن هم نه به دلیل تکنیک متفاوت چاپ عکس، صرفا به جهت علاقه وافری که به کوهستان علی الخصوص این قله شاخص سرزمینم ایران دارم. در کل نمایشگاهی نبود که مرا مجذوب خود کند با آنکه تکنیک چاپ متفاوتی داشت!
